Trots zijn op het werk dat je doet; in Friesland lopen ze er niet snel mee te koop. Doch mar gewoan, dan dochst gek genôch: dat is wat de Friese nuchterheid typeert. Toch mag die Friese trots best getoond worden. In ‘Grutsk wurk: trots op mijn werk’ vertellen verschillende mensen waarom hun werk zo leuk is, en waarom zij hier trots op zijn. Stuk voor stuk werken ze voor een overheidsorganisatie en zijn ze ambtenaar. Iets waar ook vandaag de dag nog best wat vooroordelen over rondgaan, en dat terwijl hun werk super hectisch, inspirerend of impactvol kan zijn.
Benieuwd naar hun verhaal? Lees snel verder en ontdek het verhaal van rayonbeheerder Siebold.
Siebold Krol (59) is sinds 1988 Rayonbeheerder bij het Wetterskip Fryslân, en houdt zich dagelijks bezig met waterbeheer. “In mijn eigen rayon, het gebied dat ik beheer in Noord-Friesland, zorg ik ervoor dat het waterpeil klopt. Bij te veel water pomp ik er water uit, en bij te weinig water laat ik er water in. Zo zorgen we ervoor dat het waterpeil op niveau blijft. Via de computer bekijk ik regelmatig de waterstanden en check ik storingen. Een aandachtspunt in mijn gebied is niet het alleen het op peil houden van het water, maar ook de bodemdaling, de verzilting, en de vismigratie van zout naar zoet.”
De functie van Siebold is erg afwisselend: “Ik ben verantwoordelijk voor het water in mijn gebied; van het inspecteren of onderhouden van watergangen, tot het schouwen van sloten. Daarnaast ben ik ook verantwoordelijk voor de kade inspectie. Het controleren of de boezemkaden geen gaten of zwakke plekken hebben. Eigenlijk alles wat je met water in een gebied kunt bedenken, heb ik raakvlakken mee.” Om ervoor te zorgen dat alles in zijn gebied goed verloopt, moet hij erg flexibel zijn: “Ik heb geen 9 tot 5 mentaliteit: je hebt te maken met het zeeniveau, de waterstanden en de weersvoorspellingen. Zelfs op vakantie gaat de laptop mee om een collega te ondersteunen, en de waterpeilen te checken en aan te passen. Die werkmentaliteit zit erin.”
Het werk dat hij doet vergt niet alleen flexibiliteit, maar is ook erg veranderlijk: “Je merkt dat het weer steeds extremer wordt, met als gevolg hogere zeestanden en extreme buien. Waar 20 millimeter regen vroeger veel was, valt er tegenwoordig makkelijk 80 tot 90 millimeter regen. Daardoor wordt je werk spannender: je klapt ’s nachts als het regent vaker even je laptop open om te kijken of alles goed verloopt. Je moet daarom wel een beetje stressbestendig zijn.”
In zijn werk is Siebold niet alleen afhankelijk van de weersomstandigheden, maar ook van de seizoenseffecten. Zo heeft hij in november altijd een schouwmoment. Dit het moment waarop hij controleert of de belangrijke sloten gehekkeld zijn, zodat de begroeiing eruit is. Dat is belangrijk om het water goed te laten stromen. Omdat hij een open gebied heeft, zonder te veel bomen en begroeiing, doet hij dit zowel te voet, als met een helikopter: “Met de helikopter kun je snel het hele gebied over, om te zien wie er gehekkeld heeft, en wie niet. Wanneer ik zie dat dat niet is gebeurd stuur ik een brief naar de desbetreffende boer. Als zij het niet doen, doen wij het: maar dan moet de boer wel een boete betalen.”
Buiten in de natuur, dat is waar Siebold in zijn werk bijna altijd te vinden is; op pad om alles te controleren, of om in gesprek te gaan met de bewoners en boeren in zijn regio. “Het in gesprek gaan met mensen is groot onderdeel van mijn werk. Ik ben een echt mensenmens. Ik ga langs bij mensen die klachten hebben, om samen te zoeken naar een oplossing. Ik wil het verschil maken voor anderen: als een boer belt of ik langs wil komen om te kijken hoe zout het water is, dan kom ik. Samen kijken we dan hoe we het zoutgehalte kunnen laten zakken, zodat de boer zijn gewas kan beregenen. Zo los je het samen op, en maak je het verschil voor een ander. Bij extreem veel water hebben we de waterpeilen niet altijd meer onder controle. Dan krijg je soms kritiek van boeren, wat logisch is, omdat dat voor schade aan hun oogst zorgt. Ik snap hun frustratie, maar we hebben te maken met natuurelementen waar je soms niet tegenop kunt. Dat is verschrikkelijk lastig.”
Dat Siebold een echt mensenmens is zie je niet alleen terug in het helpen van anderen, hij brengt ook graag zijn kennis over op anderen: “Ik vertel graag verhalen over het werk. Ik geef dan ook excursies, waarin ik enthousiast vertel over de inhoud en geschiedenis van mijn werkzaamheden in mijn rayon. Ik ben dan niet alleen trots op mijn werk als ik, ondanks het weer, alles voor elkaar heb. Maar ook wanneer ik het verhaal van het waterschap aan mensen vertel.”
Hij zou ieder ander die graag buiten in de natuur is, aanraden om een soortgelijke baan te nemen. Een functie waarin je regelmatig ‘wauw momenten’ hebt: “Ik heb regelmatig momenten dat ik mij realiseer hoe mooi mijn werk is. Een van die momenten is wanneer ik het eerste glasaaltje, een jonge paling, in mijn visnetje heb. Deze vis komt vanuit de Sargassozee op de warme golfstroom naar de kust van Europa, en wordt via onze kust naar het binnenland gedreven. Van het zoute water naar het zoete binnenwater. Dit gebeurt elk jaar in februari. Wanneer je dan met je kruisnetje in het pikkedonker in de kou bij het water staat, en je hebt je allereerste glasaaltje in je net, dat moment is echt onbeschrijfelijk. Echt prachtig!”